Mięso wieprzowe jest wartościowym i cenionym artykułem żywnościowym, jako mięso kulinarne i przerobowe. Przygotowanie potrawy z wieprzowiny, która będzie się charakteryzowała wysoką jakością sensoryczną i umożliwi jednocześnie zachowanie oraz wykorzystanie wartości odżywczej tego mięsa, jest możliwe dzięki zastosowaniu mięsa dobrej jakości oraz odpowiednio dobranej obróbki kulinarnej. Wieprzowina dobrej jakości powinna charakteryzować odpowiednią (różowoczerwoną) barwą, niewielkim wyciekiem soku mięśniowego oraz odpowiednią obecnością tłuszczu śródmięśniowego, czyli tzw. marmurkowatością (takie mięso będzie smaczne i soczyste). Obecnie uwaga konsumentów i restauratorów coraz częściej kieruje się w stronę wyrobów regionalnych, wytwarzanych według starych receptur, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Powrót do tradycyjnych metod uprawy oraz hodowli staje się szansą dla rozwoju rodzimych ras zwierząt, między innymi świń rasy puławskiej. Prowadzone konsekwentnie przez wiele lat prace hodowlane zmierzały do zmniejszenia zawartości tłuszczu w tuszy. W efekcie doprowadziły one nie tylko do zmniejszenia grubości słoniny, ale również do znacznego obniżenia zawartości tłuszczu śródmięśniowego u współcześnie hodowanych ras świń, co jest zjawiskiem niekorzystnym. Tłuszcz śródmięśniowy w znacznym stopniu wpływa na wartość organoleptyczną mięsa, powodując jego kruchość, soczystość i smakowitość. Za optymalny, dla uzyskania odpowiednich walorów smakowych, uznaje się poziom 2-3% tłuszczu śródmięśniowego w polędwicy. Mięso pochodzące ze świń rasy puławskiej odznacza się wyraźną marmurkowatością. Tłuszcz śródmięśniowy wraz z korzystną strukturą włókien mięśniowych pozytywnie wpływa na walory smakowo-kulinarne mięsa, a także zapewniają niepowtarzalny smak wyrobom.
Jednak, aby w pełni wykorzystać walory wieprzowiny, należy ją odpowiednio przyrządzić. Ważny jest również dodatek warzyw bogatych w naturalne przeciwutleniacze oraz użycie odpowiednich przypraw, np. tymianku, majeranku, rozmarynu, czosnku…., które dodatkowo podkreślą jego smak i zapach.
Warta podkreślenia jest również wartość dietetyczna i odżywcza mięsa wieprzowego. Wyniki badań krajowej wieprzowiny wskazują, że mięso to jest cennym źródłem witaminy E. Jest jej dwa razy więcej niż dotychczas sądzono. Należy zwrócić również uwagę na wyższy niż w pozostałych gatunkach mięsa poziom witaminy B1, odpowiedzialnej za prawidłowe funkcje układu nerwowego. Podwyższone zapotrzebowanie na nią występuje w okresie zwiększonego stresu, okresie rekonwalescencji po zabiegach chirurgicznych oraz podczas nadmiernego spożywania alkoholu i nikotyny. Mięso wieprzowe zawiera ponadto większą ilość, niż inne gatunki mięsa, witaminy PP, która obniża poziom cholesterolu i zapobiega chorobom serca. Wieprzowina jest dobrym źródłem witamin rozpuszczalnych w tłuszczach takich jak A, D i K. Już w starożytności leczono „kurzą ślepotę” wywołaną niedoborem witaminy A, podając gotowaną wątrobę. Witaminy D i K są istotnym elementem diety w okresie rozwoju i wzrostu. Ich niedobór może spowodować krzywicę i wady postawy. Podroby wieprzowe, a zwłaszcza wątroba, to istotne źródło żelaza, które występuje w postaci lepiej przyswajalnej niż żelazo pochodzenia roślinnego. Wyniki badań wskazują, że żelazo z mięsa wchłania się w 20-50%, natomiast z produktów roślinnych w 1-8%.
Mięso wieprzowe charakteryzuje się także korzystnym profilem kwasów tłuszczowych: niższą zawartością kwasów nasyconych – SFA (tzw. „złego” tłuszczu) i znacznie wyższą zawartością wielonienasyconych kwasów PUFA (tzw. „dobrego” tłuszczu), a więc i korzystniejszą proporcją kwasów PUFA/SFA oraz kwasów omega-6 i omega-3. Proporcja kwasów omega-6 do omega-3 w wieprzowinie, niezależnie od wyrębu, wynosi poniżej 10:1.
Niezaprzeczalną zaletą wieprzowiny jest przede wszystkim duża ilość dobrze przyswajalnego białka. Niezbędna dawka białka jest istotna zwłaszcza w diecie ludzi pracujących fizycznie lub też w okresie wzmożonego wysiłku organizmu związanego, np. ze wzrostem.
Wieprzowina charakteryzuje się również niską zawartością sodu (0,35-0,58 g/kg) w porównaniu z wołowiną (0,74 g/kg) i drobiem (0,77 g/kg). Dlatego można proponować ją jako składnik diety przy nadciśnieniu tętniczym.
Kruchość, smakowitość oraz łatwa obróbka termiczna mięsa pozwala na wykorzystanie wieprzowiny na wiele sposobów. Ponadto różnorodność wyrębów kulinarnych, pochodzących z tuszy wieprzowej umożliwia wykorzystanie ich zarówno w kuchni tradycyjnej jak i nowoczesnej kuchni dietetycznej.

UWAGA! Mięso wieprzowe należy przechowywać w zamrażalniku maksymalnie 6 miesięcy. Należy pamiętać również, iż im bardziej tłuste jest mięso, tym krócej można je przechowywać w stanie zamrożenia, ponieważ głęboko zamrożony tłuszcz z czasem jełczeje, a wtedy mięso staje się niezdatne do spożycia.